dlaczego dzieci nie chcą spać

dlaczego dzieci nie chcą spać ? nie odpowiem, ale podpowiem. Bo i u nas też cukierkowo nie jest. Nie raz kiedy pokonuje te moje x kroków od salonu do któregoś z pokoju dziecięcych, bo nadal tych kroków nie policzyłam, to myślę – nakrzyczę, może się uspokoją ? nieee, nie nakrzyczę. Rzadko krzyczę na głos, ale często w myślach. Tak głośno, że gdyby ktoś słyszał, przeraziłby się okrutnie. Taki wrzask w środku głowy, co napiętrza się i rozsadza. Idę, kroczę do nich enty już raz. Zazwyczaj do niej, do Nelusi. Ona taka głośna, taka wrzaskliwa, taka rozgadana. Namiętnie otwiera buzie od poranka aż do zaśnięcia swojego. A słowa płyną, płyną w eter, czasem je wpuścić nie chcę, chcę aby mnie ominęły, roztarły się, w powietrzu uleciały. Ale one trafiają, zawsze. I zawsze choć wbrew sobie odpowiadam na ten potok pytań. Na te zdania śmiesznie wypowiedziane. Ona dwulatka, ja trochę starsza już przecież. To nie wypada aby tak bez słowa, bez zdania odpowiadającego je pozostawić. Nie mogę, nie potrafię. Choćbym nieraz chciała. A on, ten ponad 5latek, synu ulubiony. Jak mi o tych robotach zaczyna, to aż podskakuję i już zanim zacznie się rozwodzić to chciałabym aby skończył. Bo noc, bo ciemno, bo zbliża się 21. I powinien już zapaść w błogi sen.

To mówię: – śpij słodko maleńki, niech Ci się aniołki przyśnią

Boryś: nieee mamo, nie aniołki , roboty wolę

– aaaaa…..! ok niech będą roboty

Ale kiedy już zasną to tak mi dobrze. Tak błogo. Taka chwila szczęścia. Zazwyczaj trwa bardzo krótko, bo najmłodsza akurat na karmienie się budzi. Ale jak skończę i jak ona czasem zaśnie to znowu tak cudnie, tak dobrze …. Wtedy mam czas dla siebie. Absolutnie dla siebie. Mimo, że sporo po godzinie 22.

Ale mamy swoje rytuały. Staram się je co dzień stosować. Dzięki nim jest ciszej, mniej gonitwy. Każdy wie co kiedy, po kolei. Więc te sytuacje, że ja biegam tam i z powrotem są dzięki temu sporadyczne. Owszem bywają, ale rzadziej.

Regularne rytuały – to dla nas podstawa. Zawsze kolacja o podobnej porze. Zazwyczaj przy bajce z telewizora. Potem kąpiel, mycie ząbków i piżamkujemy się do łóżek. Najpierw Nela z butlą kaszki rzadkiej. Tak dla ukojenia. Pije, pije i zasypia po chwili z moja ręką w swojej maleńkiej i lekko pulchnej jeszcze. Potem Boryś. Biegnie i wybiera z półki. Układa poduszkę za plecami. Czeka aż Nela w końcu zaśnie. Ogląda obrazki w tej co wybrał. Potem ja mu czytam. Staram się co wieczór. Przy okazji dla zabawy wierszyk logopedyczny powtarzamy, ćwiczymy. / zamieściłam Wam go do druku we wpisie – wierszyk / Kiedy skończymy nie ma awantury, nie ma krzyków, buntów. Wie, że to już koniec. Najwyżej kilka słów o tych robotach i zasypia po chwili.

I to zazwyczaj jak coś nie było według rytuału, naszego, to jest gorzej. Bo powiem Wam z pełnym przekonaniem, że zwyczaje są dziecku potrzebne. Czuje się bezpiecznie. Wie co kiedy. Wie jak i dlaczego.

Warto, aby minimum raz dziennie zażyły świeżego powietrza. Wiem, łatwo mi mówić. Bo u nas to powietrze cudnie świeże i rześkie. Ale byle spacer, byleby na chwilę z domu wyjść. I jakieś szaleństwo warto zaliczyć. Skoki, podskoki, bieganie, turlanie, co by trochę baterii energetycznej ubyło. I wieczorem było choć trochę zmęczone. I kolacja również wielce istotna. Może niezbyt ciężka, ale taki twarożek idealny. Niekoniecznie na słodko, choć i ja robię odstępstwa od tego czasami.

A może macie inne zwyczaje, sposoby ? dlaczego dzieci nie chcą spać. chętnie poczytam, pouczę się nowego. Bo jak wiecie mądrym się jest tylko przy pierwszym dziecku, potem ta mądrość wraz z posiadaniem kolejnego jakoś magicznie zanika. Człowiek mniej pewny się staje, więcej za i przeciw zauważa.

 czapeczka Neli – mega ciepła, cała wykonana z mięciutkiego futerka, z warkoczami, podszyta 100 % bawełną, z firmy Pupill.

To już chyba z 5 czy 6 czapka, którą mamy dzięki uprzejmości tej firmy, a z których jesteśmy niezmiernie zadowoleni. Aktualnie na niektóre modele jest upust 40 %, więc warto skorzystać.