po co dziecku ulubiona przytulanka

zastanawiałyście się kiedykolwiek?

dziś rano mój mąż stwierdził, że powinniśmy pojechać do sklepu i wykupić cały zapas pluszowych kotów, identycznych jakie posiada Ola od 6 grudnia. Kot jest z nami, a raczej z nią 24 godz / dobę. Niekoniecznie w rączkach, ale zawsze w pobliżu, w zasięgu wzroku. I już według nas, taki jakiś podupadły w swoim wyglądzie, już nie tak cudownie pluszowy jak na początku swojego pobytu w naszym domu.

Boryś w pierwszych tygodniach swojego życia dostał kremowy kocyk z wyhaftowanym słonikiem i napisem” kocyk Boryska” i jest z nim do dziś. Przy czym aktualnie jest to sprana szara szmatka. Wiele razy ten skrawek pluszu uratował nam tyłek, jak chociażby w pierwszych dniach pobytu w przedszkolu. Pani wychowawczyni nazywała go magicznym kocykiem. Po 6 latach, w końcu legalnie mam prawo, wyprać kocyk i rozwiesić go na kaloryferze w jego pokoju. Już nie stoi pod pralką i nie spogląda tęsknie na wirującą szmatkę.

Nela to dziecko zagadka, z jednej strony bardzo niezależna, zaradna, mądra jak na 3 latka, a z drugiej moja wielka przytulanka, dodatkowych uzależnień brak.

dzieci dwojga tych samych rodziców, jakże inne, w swoim zachowaniu, odczuwaniu świata.

zastanawiałyście się kiedykolwiek skąd takie przywiązanie małego człowieka do jednej zabawki, kocyka, pieluszki?

według psychologów maluch w okolicy pierwszego roku życia rozpoczyna bardzo ważny etap – separacja od rodzica. Nie od razu, powolutku stawia pierwsze kroczki. Intuicyjnie zaczyna się oddalać, uniezależniać od rodzica.

przytulanka – wspomagacz

taka namiastka matki, pocieszacz. Rzecz, która towarzyszy zawsze i wszędzie. Która nie oddala się świadomie. Można ją zawsze mieć wyłącznie dla siebie i przytulać do woli. Jest z maluszkiem w chwilach kiedy się czegoś obawia, kiedy się z czegoś cieszy i ekscytuje. Co daje dziecku ulubiona przytulanka ? Oparcie w każdej z wymienionych sytuacji.

przytulanka – powiernik

w dorosłym życiu często sami sobie powtarzamy słowa, cytaty, które dają nam siłę, typu – dasz radę! Jak nie ty, to kto? Takim samym substytutem dla małego dziecka jest właśnie pluszak, kocyk, pieluszka czy smoczek. Starsze dzieci mówią do swojej przytulanki bardzo często, co nieraz słyszałam. I się dziwiłam, jak można gadać z kocem?! Otóż można. Bo to magiczny koc, coś co jest obok malucha zawsze, wszędzie i towarzyszy mu przez pierwsze lata życia. Dziecko niejako matkuje tej rzeczy, pokazuje świat swoimi oczami. Dlatego…

nigdy nie zabieraj pluszaka !

nie powinniśmy się martwić, gniewać, czy podświadomie zazdrościć

przytulanka oznacza wolność

w sensie takim, że dziecko nie musi się kurczowo łapać maminej spódnicy. Szuka nowości, jest ciekawe świata. Jeśli się obawia nowej sytuacji, przytula swojego pocieszyciela i świat przestaje być dla niego taki zły. Ważne jest też podejście nasze to dziecinnego towarzysza. Akceptacja odgrywa tu ważną rolę.

po co dziecku ulubiona przytulanka

jest jednak duże grono, bo około 50% maluchów, które takiego przytulasa nie potrzebują. I nie ma w tym nic dziwnego. Osobiście również takiego nie miałam. Byłam szczęściarzem, które w latach 80 miało naprawdę sporo zabawek w tym lal i pluszaków, ale ani jednego takiego – naj. Podobnie moja córka Nela, u której każdego dnia pojawia się jeden ale inny ulubieniec. Czasem jest to pierdułka z jajka niespodzianki, innego dnia pluszowy jednorożec, kolejnego szmaciana lalka. Nawet kocyków z którymi nieraz sypia ma kilka i wszystkie, co do jednego jak twierdzi, są jedyne i ulubione.

na nic się zda podkładanie przytulanki na siłę. Dziecko samo musi wybrać. I zazwyczaj nie będzie to to, które my wybraliśmy. Nieważne, że mniej ładne. Ważne że wierne i najpiękniejsze w oczach naszego maluszka. Zamiana na nowy również u nas nie przyniosła rezultatu. Wielokrotnie próbowaliśmy podmienić kocyk, na próżno. Stąd też mąż zaproponował, abyśmy wykupili zawczasu wszystkie koty ze smyka, identyczne jak ten od Mikołaja. Czy się uda? Czy będą mieć ten sam zapach? Nie wiem, można spróbować, z kocykiem nam się przez 6 lat nie udało. Borys potrafił bez patrzenia, po samym dotyku, rozpoznać swój jedyny i ukochany.

wielu z nas, dorosłych identyfikuje dziecięcego pocieszyciela jako coś nienormalnego. Jako uzależnienie, lub oznakę słabości. Po co dziecku ulubiona przytulanka ! Po co ?! Aby właśnie czuło się bezpieczne, mogło się przytulić w każdym momencie, aby pełniło rolę zastępczej mamy, żeby dziecko tłumaczyło przytulance swój świat, pokazywało własne emocje, niezrozumiałe sprawy.

z biegiem lat dziecko „uwolni się” spod skrzydeł maskotki czy pieluszki, podobnie kiedy osiągnie wiek dojrzały, odejdzie od nas, rodziców. Nic na siłę. Na wszystko jest odpowiedni moment i nie powinniśmy się zbyt wtrącać. Niektóre dzieci w wieku 16 lat są gotowe na wyprowadzkę z rodzinnego domu i świetnie sobie radzą / moja połówkowa córka mieszka u dalekiej rodziny w innym, większym mieście bo tam rozpoczęła liceum, ale była to jej świadoma decyzja i była na to emocjonalnie gotowa/ inni nie są gotowi podjąć decyzje bardzo długo, a zdarzają się i tacy –  że nigdy i mieszkają pod okiem mamusi przez całe życie, nie dlatego, że muszą, ale nie wyobrażają sobie wyprowadzki. Silna więź z rodzicem towarzyszy im przez całe życie i jeśli nie mamy tu do czynienia z parentyfikacją / o której pisałam już dwukrotnie – TU i TU / to w zasadzie nie ma w tym nic niepokojącego.

jeśli spodobał Ci się mój wpis, będzie mi bardzo miło, jeśli:

– przyłączysz się ze mną do dyskusji w formie komentarza

– udostępnisz ten wpis znajomym 

chcesz być na bieżąco z nowymi wpisami z bloga?

polub mój profil na facebooku lub na instagramie lub zaprenumeruj blog przez e-mail aby otrzymywać informacje o nowych wpisach  / znajdziesz po prawej stronie bloga /

– pozdrawiam Was cieplutko –  asia