Nieśmiałemu dziecku jest w życiu trudno. Na swej drodze napotyka progi, których nie umie przejść. Czy można pomóc dziecku pokonać nieśmiałość? Oczywiście. Podsuwam Ci 10 pomysłów jak ośmielić dziecko.
JAK POKONAĆ NIEŚMIAŁOŚĆ U DZIECKA
Nieśmiałość u dziecka jak twierdzą specjaliści to choroba, która kiełkuje w głowie. Może ona doprowadzić do wielu schorzeń. Jednak zanim zaczniemy się tym przerażać i wpadać w panikę opowiem Ci o sobie. Kilka dni temu zadałam pytanie na moich profilach na Instagramie i Facebooku, jak jestem postrzegana. Nikt z moich stałych odbiorców nie stwierdził, że jestem nieśmiała. Główne epitety to: przebojowa, pewna siebie, zaradna, śmiało idąca przez życie. Więc chyba trudno Ci będzie po tym, co napisałam uwierzyć, że w dzieciństwie byłam okropnie wrażliwa i bardzo nieśmiała.
Minusy bycia nieśmiałym dzieckiem
Nieśmiałość paraliżowała mnie na każdym kroku. Spotkanie w dużym rodzinnie gronie – zawstydzenie i palec w buzi dla obrony, nowe koleżanki w szkole – skrępowanie i porównywanie się w czym jestem gorsza, jakiekolwiek wystąpienie np. przed nauczycielem – paraliż, suchość w ustach, mętlik w głowie… mogłabym wymieniać tak długo. Byłam tak nieśmiałym dzieckiem, że samo pójście do przedszkola i szkoły powodowało u mnie ból brzucha i odruchy wymiotne. to tego nie przeżył, ten nie wiem, jak bardzo to utrudnia życie!
Plusy bycia nieśmiałym dzieckiem
Jednak jak zrozumiałam po latach, nieśmiałość u dziecka ma też swoje dobre strony. Dzięki niej zawsze byłam i będę osobą skromną, nigdy się nie wywyższam i umiem wspomóc innych. Jestem też osobą nad wyraz bezkonfliktową. Lubię być sama, nie nudzę się w swoim własnym towarzystwie. Nie potrzebuję poklasku i bycia na pierwszym planie. Lubię obserwować i analizować. Są to cechy, które niemal wszystkie posiada osoba nieśmiała i wrażliwa. I myślę, że jest to dobre.
Jak pomóc nieśmiałemu dziecku?
Znając plusy i minusy wiem jednak, że o ile wrażliwość to dobra cecha, o tyle nieśmiałość powoduje wiele barier i często nie pozwala się rozwijać. Mi dzięki wspaniałym osobom, które spotkałam w swoim życiu i które pomogły mi uwierzyć w siebie pokonałam nieśmiałość. Dzięki też wielu sytuacjom, w którym musiałam sobie sama poradzić, dziś wyzbyłam się nieśmiałości. wielokrotnie wyszłam ze swojej strefy komfortu i dobrze mi z tym. Oczywiście ni twierdzę, że nigdy nie czuje skrępowania, bo i owszem, ale nie boję się obronić swojego zdania i co najważniejsze – nie boję się życia.
Wychodzę z założenia, że nieśmiałemu dziecku trzeba pomóc. Trzeba go wspierać niemal non stop. Powstało współczesne określenie nieśmiałości, które specjaliści definiują się jako złożony zespół objawów związany z zaburzeniami w zakresie sfery behawioralnej, emocjonalno-motywacyjnej, poznawczej i samo-orientacyjnej. Dlatego tak ważna jest pomoc dziecka ze strony rodzica. Nieśmiałość dziecka ma podłoże genetyczne, więc najczęściej nie mamy na to wpływu, jednak są sposoby aby przezwyciężyć ten rodzaj strachu przez życiem i pomóc dziecku pokonywać różne bariery.
10 pomysłów jak ośmielić nieśmiałe dziecko
- Rozmawiaj z dzieckiem, dawaj przykłady konkretnych zachowań, w jaki sposób dziecko może odpowiedzieć rozmówcy. Jest to identyczna sytuacja, z tą w której przestrzegasz dziecko przed rozmową z nieznajomymi (pisałam o tym w artykule: Co zrobić gdy dziecko zniknie nam z oczu? Wskazówki, które mogą temu zapobiec.) Na przykład jak zachować się w sklepie, przy wejściu do lekarza, jak się przedstawić i coś o sobie powiedzieć. W przypadku starszego dziecka – nauczyć go obrony własnego zdania w kulturalny sposób, lub jak reagować na pyskówki równolatków.
- Przyzwyczajaj dziecko do nowych miejsc i sytuacji. Starsze dziecko systematycznie usamodzielniaj – niech kupi chleb, bilet na autobus, batonika w kiosku ruchu. Bywaj z nieśmiałym dzieckiem w miejscach gdzie jest dużo lubi np. koncert w plenerze, zabawa w parku itp. Tego typu miejsca są konieczne, aby nauczyło się przełamywać skrępowanie przed nowymi miejscami, sytuacjami i obcymi ludźmi.
- Nie separuj swojego dziecka od innych osób. Naucz go, jak miło może spędzać czas w gronie innym niż rodzice i rodzeństwo. jeśli masz możliwość zostawiaj go u dziadków, czy u innych bliskich osób. To wspaniała nauka samodzielności, zaradności i wychodzenia z nieśmiałości.
- Nieśmiałe dziecko z reguły nigdy nie stanie się przemądrzałe i zarozumiałe. Dlatego często nagradzaj słowem, chwal, porozmawiaj jak ładnie i fajnie wykonało różne rzeczy. Zwłaszcza nie szczędź komplementów, kiedy do czegoś się przykłada. Co prawda psycholodzy aktualnie uważają, że nie należy zbyt często chwalić dziewczynek za wygląd, z uwagi na zaoferowanie młodego pokolenia internetem i social mediami, w których to często za sprawą filtrów porównują swój wygląd do gwiazd filmowych i celebrytów, o tyle uważam, że nie zaszkodzi mówić córce czy synowi, że ładnie wygląda. Kiedy człowiek czuję się dobrze w swojej skórze i w odpowiednim ubraniu rośnie jego poczucie wartości. Po prostu każdy z nas lubi czuć się ładnie. A porównywanie się do celebrytów to już osobny wątek.
- W przypadku nieśmiałego dziecka odrobina krnąbrności jest jak najbardziej wskazana. Dziecko poprzez sprzeciwianie się uczy się pewności siebie, jest bardziej pomysłowe i rośnie jego samoocena. Pozwól mu na wyrażanie własnego zdania, szanuj za poglądy, nie neguj jego zdania i umiejętności.
- Nieśmiałe dziecko szybko się uczy, kiedy jest chwalone. Rodzi to w nim poczucie własnej wartości i szacunku do własnej wiedzy i możliwości.
- Pokaż swojemu nieśmiałemu dziecku, że przyjemnie jest rozmawiać z innymi ludźmi. Krótka konwersacja z panią w sklepie, pogawędka z listonoszem, może utrwalić z nim przekonanie, że inni ludzi nie gryzą i są naprawdę mili.
- Naucz swoje dziecko wygrywać i jednocześnie przegrywać.
- Daj swojemu nieśmiałemu dziecku czas. Często potrzebują go więcej niż przebojowi rówieśnicy, co nie znaczy że jest mniej zdolne. Często bywa wręcz przeciwnie. Muszą tylko dojrzeć do momentu, aż ukażą światu swoje możliwości i talenty. Identycznie jest z drobiazgami. Małe, nieśmiałe dziecko wstydzi się wspólnej zabawy w piaskownicy w parku, co nie oznacza, że nie ma na to ochoty. Starsze dziecko boi się wystąpić w teatrzyku, paraliżuje je trema i strach przed niepowodzeniem – porozmawiaj z nim, że nawet znani aktorzy często się boją. Mnóż przykłady z życia, pokazuj, że nie tylko on jest skrępowany różnymi sytuacjami w życiu. jednocześnie jeśli masz możliwość bądź przy nim w różnych momentach i wspieraj, a jednocześnie zachęcaj i delikatnie popychaj do działania.
- Nigdy nie mów do dziecka – nie wstydź się! To tak, jakbyś do płaczącego mówiła – przestań płakać a ono płacze jeszcze bardziej.
Nieśmiałe dziecko to często wrażliwiec i myśliciel. Wymaga z naszej strony większych pokładów cierpliwości, ale też miłości i rozeznania z czym nieśmiałe dziecko boryka się niemal każdego dnia. Opowiadaj, że świat jest fajny i jak wiele jest wśród nas osób nieśmiałych, nawet wśród dorosłych i tym samym pomóż pokonać dziecku nieśmiałość.